fbpx
ANTENA NOVA EPIZODA: Telefonske govornice - simboli komunikacije u prošlosti ili buduće atrakcije? ✹ ANTENA NOVA EPIZODA: Telefonske govornice - simboli komunikacije u prošlosti ili buduće atrakcije? ✹ ANTENA NOVA EPIZODA: Telefonske govornice - simboli komunikacije u prošlosti ili buduće atrakcije? ✹ ANTENA NOVA EPIZODA: Telefonske govornice - simboli komunikacije u prošlosti ili buduće atrakcije? ✹ ANTENA NOVA EPIZODA: Telefonske govornice - simboli komunikacije u prošlosti ili buduće atrakcije? ✹ ANTENA NOVA EPIZODA: Telefonske govornice - simboli komunikacije u prošlosti ili buduće atrakcije? ✹

Izložba: Devedesete – rečnik migracija

Izložba pod nazivom "Devedesete: rečnik migracija", otvorena je pre mesec dana u Muzeju Jugoslavije.

22. January 2020

Kada bi vas neko pitao da jednom rečju ili sintagmom opišete period devedesetih, pogotovo vezan za masovne migracije, koje biste reči upotrebili? Da li bi te reči možda bile: kofer, dostojanstvo, izbrisani, jugoslovenstvo…?

Upravo one čine koncept i osnovu ideje izložbe ,,Rečnik migracija”. Umetnici i umetničke grupacije su izdvajali reči ili sintagme koje najbolje opisuju njihov rad ali i osećanje povodom migracija devedesetih godina prošlog veka.

Izložba pod nazivom “Devedesete: rečnik migracija”, otvorena je pre mesec dana u Muzeju Jugoslavije. Njen prateći program, između ostalog, obuhvata i stručna vođenja kroz postavku, kao i organizovane tribine, umetnički događaji ili čak učešće u vođenjima nekih od umetnika koji su izložili svoje radove.

,,Primarni cilj izložbe je mapiranje različitih formi angažmana od devedesetih do danas, kroz koje su u polju umetnosti adresirani društveni, kulturni, politički i pravni problemi stvoreni ovim traumatičnim migracionim procesima”, ističu kustoskinje izložbe, Simona Ognjanović i Ana Panić. Dokumentarno-istoriografski pristup je, pak, stavljen u drugi plan.

U izložbu je uvedena i paralelna narativna linija, koja se može pratiti kroz izbor dokumenata poput zakona, političkih sporazuma ili nacionalnih strategija, koji su definisali statuse ljudi pogođenih migracionim kretanjima.

Cilj izložbe, ističu one, jeste pokazati i obuhvatiti sve oblike kretanja – od raseljavanja, do useljavanja. Takođe se ističe važnost identiteta migranata, borba tih ljudi koji su devedesetih prolazili kroz ovaj traumatičan proces.

Izložba ima dvoslojnu strukturu koja se sastoji iz, najpre, umetničkih radova vezanih za tematiku migracija, kao i istorijsko-pravnih dokumenata koji prate sam narativ izložbe, dodaju Ana i Simona.

Publika otkriva sadržaj izložbe krećući se kroz mrežu pojmova, odnosno „rečnik migracija”. Takođe, izložba je podeljena u tri dominantne celine: prvu čini ono što je obuhvaćeno pod nazivom „Lica i stvari“, drugu čine režimi (ne)kretanja, a treću režimi stanovanja.

Kustoskinje navode da je većina radova nastala prevashodno u vreme devedesetih, ali takođe postoje i radovi nastali kasnije, dvehiljaditih, ili čak posebno nastali za potrebe izložbe.

Sam koncept postavke se sastoji od toga da su brojni umetnici, uz priložene radove, birali reči ili sintagme kojima bi opisali taj period. Otuda naziv „Rečnik migracija“ – a neke od reči koje su njima bile simbolične su: Kofer, Tuđini, Predmet, Izbrisani, Jugoslovenstvo, Hrabrost i/ili kukavičluk, Rupe, Adresa, Sigurna zemlja…

Posebnu pažnju privlače radovi Goranke Matić (“Izbrisani”), kao i saradnje kolektiva Škart sa Ženama u crnom i Vesnom Pavlović (“Dostojanstvo, solidarnost, internacionalizam”), ili strip Škarta pod nazivom “Rat”.

Lične priče i teške borbe koje su ljudi zahvaćeni migracijama devedesetih pretrpeli izazivaju duboko saosećanje, ali i divljenje na hrabrosti i poduhvatima poput rada “Rupe” – koji je 2004/5 bio pozorišno i scensko-vanscensko iskustvo kolektiva E-I-Migrativa, koji su bili u potrazi za radikalnim pozorišnim gestom čiji je cilj bio govoriti sa konkretnim osobama: Romima deportovanim i raseljenim sa Kosova, izbeglicama iz Hrvatske, dezerterima rata, ljudima koji su svedoci bombardovanja Beograda 1999. godine…

Izložba će biti otvorena do 1. marta 2020. godine. Otvorena je u okviru projekta „Nova mapiranja Evrope“ i podržana od strane Evropske komisije i Ministarstva kulture i informisanja.

Škart – Hrabrost i/ili kukavičluk?

“Kofer” – Balint Sombati

“Izbrisani”, Goranka Matić ,,U junu 1991. na železničkoj stanici u Beogradu nisam bila svesna da slikam buduće IZBRISANE iz spiska stanovnika Slovenije. Evidentirali su ih u novi spisak, prvih izbeglica iz Jugoslavije, a da to niko nije znao.”

,,Kada se radi, na primer, o izmenama u demografskoj kompoziciji stanovništva na prostoru bivše Jugoslavije tokom ratova 90-ih, uporedno sagledavanje tadašnjih udžbenika bivših republika nedvosmisleno će nam pokazati kako se kroz pristrasno iznesene podatke merene novom nacionalno-etničkom metorikom proizvodi i homogenizacija dominantnog društvenog i istorijskog kolektivnog subjekta, u kome – kao po nekom začudo zajedničkom uputstvu i cilju – više neće biti mesta za jugoslovenstvo.” – JUGOSLOVENSTVO – Vahida Ramujkić

Škart + Žene u crnom + Vesna Pavlović

“Dostojanstvo, solidarnost, internacionalizam”. ,,Velike riječi koje smo pominjale malo ili nikako. Umjesto njih, pred nama su bila lica, osobe koje su samo jednim korakom, izbačene iz svojih domova, postale statistički broj. Za nas, mnogo više od toga. Dobrinka, Ljubica, Sena… Dunja, Stevo, Janko… Snježana, Zora, Angelina… Vjerujući da je drugačija politika moguća naučile smo da je solidarnost odnos uzajamne podrške. Za nas su oni bili prognanice/prognanici što su u svojim potrganim dušama donijeli bol i patnju, a u izbjeglištvu se nepovjerenjem i oprezom branili kao štitom. Pomagale smo im da sačuvaju očajničku, nepokolebljivu želju da opet postanu samo ,,normalni”. Poklanjale su nam povjerenje, a mi smo ih slušale i osluškivale. Nisu nam objašnjavale šta znači želja da udahneš vjetrove svog djetinjstva… Sanjati kamen i čokote vinove loze, raskoš ,,rođenih” šuma; kaćune i visibabe… Neke su sanjale bagrenje… Sve one su došle iz ,,najljepšeg kraja na svetu”. Pričale su o sebi, a mi nismo samo slušale. Otvarale smo im svoju dušu i domove. (…) Donosile smo im roze kartone koje su ispisivale i iscrtavale fragmentima svoje duše. Metre bijelog platna i šarene vunice koje su punile motivima predjela u kojim su zauvijek ostale njihove stope i gdje još odzvanjaju njihovi koraci. Gdje su ostali, u napuštenim grobovima njihovi voljeni(…)”

Preporučeni tekstovi

Pratite nas na:

0 Comments

Submit a Comment

Vaša email adresa neće biti objavljena. Obavezna polja su označena sa *